Að sjá ljósið - eða upplifa það

Fyrir ekki svo margt löngu sagði góð vinkona mín mér sögu af því þegar hún fór út að hlaupa um 3 að nóttu (já, rétt athugað, hún er dáldið kúkú). Hún var búin að vera að læra lengi og vantaði að hlaða batterýin fyrir áframhaldandi baráttu. Annar skóþvengur hennar losnaði og þurfti hún því að stoppa og hnýta hann. Var henni þá allt í einu litið upp og við henni blasti ljósið frá friðarsúlunni sem konan Yoko Ono fékk menningarelítuna á Íslandi til að reisa í Viðey (sjá mynd)

Var þá eins og herskarar himnanna hryndu niður til hennar og hún fylltist miklum eldmóði og gleði (sem entist reyndar ekki lengi því hún hringdi svo hálf grenjandi í mig stuttu síðar í von um að ég vorkenndi henni og myndi væla með henni, hún hótaði meðal annars að hætta í náminu. Það gerðist ekki, ég sparkaði aðeins í hana og nú plummar hún sig fint, hefur dregið úr drykkjunni því annars þarf hún að éta hatt sinn 14. des.).

Ég sjálfur hef hins vegar ekki séð ljósið, nema þá í þeim Vöku og Ingimar, en hins vegar var ljósið og birta mér nokkuð hugleikin á ferð minni hringinn í kringum landið sem ég lagði upp í á miðvikudaginn í síðustu viku. Ég keyrði alla leið austur á Norðfjörð þann sama dag og í ferðinni tók ég þessar myndir. Sjáið, njótið og upplifið...


Hekla séð úr vestri í morgunmistri


Brúin yfir minni Jökulsárlóns


Þessi er tekin í Lóninu og má þarna sjá Stokksnesið austanmeginfrá.


Lónið og Stokksnesið


Kvöldsól í Lóni


Kvöldsól við Mývatn